Tibet is een bestemming die veel reizigers blijft fascineren.
Bekroonde films als ‘Seven Years in Tibet’ en de in de media alomtegenwoordige Dalai Lama, houden deze fascinatie voor de kleurrijke boeddhistische cultuur levendig.
En terecht, Tibet blijft een van de meest aparte reisbestemmingen in Azië. De bezetting door de Chinezen zorgt er echter al decennialang voor dat de traditionele Tibetaanse cultuur en levenswijze in het Moederland in de verdrukking komt: kloosters worden gesloten, monniken worden in de gevangenis geworpen, massale Chinese immigratie zorgt er voor dat de Tibetaanse bevolking gedwongen wordt om afstand te nemen van hun eeuwenoude tradities.
Wie dus op zoek is naar een levendige boeddhistische bestemming, komt vaak met een ambivalent gevoel terug van zijn Tibetreis.
De Tibetaanse cultuur bloeit momenteel veel levendiger in gebieden in India en Nepal die ooit deel uitmaakten van het Tibetaanse rijk.
Over het Nepalese Mustang vind je elders op deze blog meer informatie, maar Ladakh is, wat ons betreft, een volwaardig alternatief voor Tibet.
De landschappen in Ladakh zijn in veel opzichten vergelijkbaar met Tibet: wijdse hoogvlakten waar herders met hun kuddes rondtrekken, immense bergpassen met wapperende gebedsvlaggen, kleine dorpen in groene oases langs bulderende bergrivieren,…
Op cultureel vlak vind je in Ladakh nog levende kloosters waar tientallen jonge monniken worden opgeleid. Regelmatig reist de Dalai Lama naar Ladakh om onderricht te geven aan zijn volgelingen.
Bovendien is Ladakh een stuk compacter dan Tibet: in nauwelijks drie dagen kan je van het Westen naar het Oosten reizen.
En last but not least: het prijskaartje van een Ladakh-reis is vaak een stuk goedkoper dan het door de Chinezen kunstmatig duur gehouden Tibet.
