Onbekend maakt onbemind, dat is het minste wat je van Uttarakhand kan zeggen. Het vroege Uttaranachal is een stukje van de Indische Himalaya dat in 2014 slechts in het nieuws kwam met zware overstromingen die tienduizenden mensen het leven kosten.
Het gebied bestaat uit 2 grote districten Kumaon en Gharwal, prachtige berggebieden met uitgebreide wandelmogelijkheden ‘off the beaten track’. Het is in Uttarakhand dat de heilige Ganges ontspringt, de rivier die het leven in India grotendeels bepaalt, de rivier die geeft en neemt.
Een tiental jaar geleden was ik samen met een vriend eind oktober op zoek naar ‘iets anders’ dan een trekking in Nepal. Een Indische kennis suggereerde toen de Gharwal Himal. Toegegeven, we moesten er even een kaart en trekkingsgids bij nemen, maar het leek in elk geval een mooi en minder bekend alternatief voor een sportieve trekking. De keuze viel op een tocht van een kleine week naar de Bronnen van de Ganges, langs een hindoe-pelgrimsroute. Kwestie van sportief plezier te combineren met een snuifje couleur locale.
Naar de bronnen van de Ganges
Vanuit Rishikesh, ooit de pleisterplaats van enkele bekende jongens uit Liverpool, ging het langs een slingerend traject per jeep de bergen in tot het stadje Uttarkashi, de laatste echte stad voor het heiligdom van Gangotri. Tientallen pelgrims verdrongen zich rond de belangrijke Shiva-tempel en maakten zich klaar voor de tocht naar Gaumukh, de plek waar het water van de Ganges uit een immense gletsjer komt.
In onze westerse trekkingskledij voelden we ons lichtelijk belachelijk: Indische oma’s maakten zich klaar om ingeduffeld met enkele sjaals en op slippers de tocht aan te vatten, kinderen liepen joelend door het dorp op lichte sportpantoffels,…
Vergezeld van enkele dragers trokken we in een tweetal dagen naar Gaumukh: eerst door pijnbossen, maar al snel door een woest en ongerept berglandschap. Bij aankomst sloegen we het kamp op op enkele minuutjes stappen van de gletsjer en werden onmiddelijk geconfronteerd met de pelgrims die een ‘dipje’ namen in het ijskoude water dat uit de Koeienmuil gutste.
Oog in oog met Mount Shivling en Gharwal Himal
De volgende dag leidde de gids ons langs indrukwekkende morenen naar de top van de gletsjer, een indrukwekkend schouwspel. Klauterend tussen grote rotsblokken staken we de gletsjer over en stapten door naar het hoogplateau van Tapovan. Met uitzondering van enkele ‘heilige mannen’ troffen we hier niemand meer aan. Mount Shivling, een heilige berg van meer dan 6500m hoog, nog nauwelijks beklommen, een prachtige piramide van sneeuw, ijs en graniet.
De omgeving was zo mogelijks nog indrukwekkender: verschillende gletsjers kwamen van alle bergtoppen in de buurt en creëerden een surrealistisch landschap. Toppen als Kedarnath, Bhagirati en Meru torenden in al hun pracht boven de omgeving uit.
Enkele dagen lang bleven we op dit plateau van 4500m en maakten prachtige wandelingen, enkel vergezeld van de wind, van foeragerende marmotten en sporadische roofvogels.
De afdaling terug naar Gangotri toonde het landschap langs de andere kant: nu wandelden we met zicht op de groene, beboste valleien beneden. Eenmaal terug beneden was het zalig genieten in mooie warmwaterbronnen. De frisse pint moest wachten tot Mussoorie.
Praktisch info
Deze aangenaam sportieve trekking maak je best in het voorjaar van mei tot juni ofwel in het vroege najaar half september tot eind oktober.Vluchten, transfers en trekking inbegrepen moet je rekenen op zo’n 15 tot 16 dagen.
De tocht is vrij pittig, maar toch goed haalbaar voor iedereen met een degelijke basisconditie. Je slaapt enkele keren op 4500m.
De oversteek van de gletsjer vereist geen enkele technische kennis: er komen ook geen touwen e.d. aan te pas. Af en toe dien je wel tussen en over grote keien en rotsblokken te klauteren.
Contacteer ons gerust als je plannen hebt om naar de Gharwal Himal te reizen.
